Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Η Ελλάδα μας άλλαξε και συνεχίζει να αλλάζει!


Η Ελλάδα μας άλλαξε και συνεχίζει να αλλάζει!  

Άλλαξε και αλλάζει προς το καλύτερο! Μέσα στην καθημερινότητά μας ίσως δεν το αισθανόμαστε και δεν φαίνεται ακόμα αλλά στην βάση, στην ουσία, η κοινωνία μας άλλαξε. Έσπασαν ταμπού δεκαετιών. Απόρθητα κάστρα ενός άρρωστου, κρατικοδίαιτου, ψευδοσοβιέτ οικοδομήματος που με δανεικά χρήματα εξαγόρασε συνειδήσεις και συνέτριψε αξίες. Τελικά την ίδια την κοινωνία.

Η χαρά μας για την κατεδάφιση του σαθρού αυτού οικοδομήματος θα έπρεπε να είναι μεγάλη. Δεν είναι όμως. Μετριάζεται, γιατί κατ αρχάς εμείς οι γηγενείς δεν ήμασταν άξιοι να το γκρεμίσουμε μόνοι μας, χρειάστηκε να έρθουν ξένοι ανάδελφοι να μας το επιβάλλουν. Φευ! Πως αλλιώς όμως μπορεί να ξεφορτωθεί αναίμακτα κανείς μία κλίκα διεφθαρμένων συνδικαλιστών, καλά δικτυωμένων, που έχουν λόγο για όλους και για όλα; Μια ματιά να ρίξει κανείς στους πανεπιστημιακούς, τους περίφημους (κακόφημους πια θα τους έλεγα) εκείνους εκ των πρυτάνεων που γλύφοντας και έρποντας γύρω από την εξίσου διεφθαρμένη πολιτική εξουσία,  ξέχασαν τι θα πει ακαδημαϊκή ζωή και επέτρεψαν τα πανεπιστήμια να γίνουν εργοστάσια παραγωγής μολότωφ….

Η μεγάλη λύπη μας όμως και η σκέψη μας είναι για τους συνανθρώπους μας που βρέθηκαν εκτεθειμένοι και απροετοίμαστοι στη βίαιη αλλαγή της ισορροπίας του  συστήματος. Η δημοσιογραφική πιάτσα αρέσκεται να χρησιμοποιεί στρατιωτική ορολογία, ¨παράπλευρες απώλειες¨ τους ονομάζει. Παράπλευρες απώλειες στην πραγματικότητα δεν είναι. Είναι απλά το κομμάτι αυτό της κοινωνίας μας, που υπάρχει σε κάθε κοινωνία, που είναι οιονεί αδύναμο, και που για αντικειμενικούς λόγους δεν μπορεί να αντιδράσει. Για παράδειγμα, πολύτεκνες οικογένειες ανέργων, πάσχοντες συνάνθρωποί μας. Αυτοί οι πάσχοντες που λόγω της ασυδοσίας και της βρωμιάς του πρότερου συστήματος ούτε φάρμακα δεν μπορούν να τώρα να προμηθευτούν.

Οι σκέψεις μας, τα λόγια μας, και αν είναι δυνατό και οι πράξεις μας, πρέπει να στοχεύουν να απαλύνουν τον πόνο αυτών των ανθρώπων.  Να τους βοηθήσουμε να περάσουν την στενωπό όσο πιο ανώδυνα γίνεται, αν αυτό γίνεται. Έτσι η σημαντική, απαραίτητη και αναπόφευκτη αλλαγή του συστήματος να γίνει τουλάχιστο με ανθρώπινους όρους για αυτή την μερίδα συμπατριωτών μας. 

                                                                                                       Νίκος Ψαρόπουλος
                                                                           Πολιτευτής - Στέλεχος Νέας Δημοκρατίας

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Η Ελλάδα παίζει το τελευταίο χαρτί της.

Η Ελλάδα παίζει το τελευταίο χαρτί της.

Αυτή την στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι πολύ δύσκολο και πρέπει να πάρει αποφάσεις τέτοιες,  που να μην κινδυνέψουμε με χρεοκοπία.

Με το να τα βάζουμε και να βρίζουμε τους ευρωπαίους ηγέτες το πρόβλημα δεν λύνεται. Δεν φταίει η Ευρώπη που εμείς, εδώ και δεκαετίες, δεν προσέχαμε με τα οικονομικά μας, βάζαμε στο δημόσιο χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, έχουμε χιλιάδες συντάξεις μαϊμούδες, όταν το μεγάλο κεφάλαιο δεν το ακουμπούσαμε, ώστε και αυτό να συνεισφέρει δίκαια στο κράτος, που παίρναμε τα δάνεια ανεξέλεγκτα για να πάμε διακοπές, που τα πακέτα της Ε.Ε για τους αγρότες, έγιναν 4Χ4, καθώς και που ο συνδικαλισμός έκλεισε πολλές επιχειρήσεις, αλλά και πολλά άλλα.     

Ας αφήσουμε τώρα την ψευτό-φασαρία και ας κάτσουμε όλοι κάτω και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε. Κυβέρνηση, αντιπολίτευση, συνδικάτα και όλοι οι φορείς που εμπλέκονται στα δημόσια πράγματα. Όλοι μαζί.
Να είστε βέβαιοι ότι μετά ο Ελληνικός Λαός θα κρίνει τον καθένα με τον τρόπο που βοήθησε. 


                                                                                                       Νίκος Ψαρόπουλος
                                                                           Πολιτευτής - Στέλεχος Νέας Δημοκρατίας

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Κάποιος κάνει κουμάντο σε αυτή τη χώρα και δουλεύει.



Κάποιος κάνει κουμάντο σε αυτή τη χώρα και δουλεύει.

Οι αλλαγές είναι εμφανείς τόσο στην καθημερινότητα της πόλης όσο και στις σχέσεις με τους εταίρους μας.

Έχουν συμπληρωθεί 90 ημέρες από την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά στην πρωθυπουργία. Κάνοντας μία βόλτα στο κέντρο της Αθήνας μπορεί κανείς να παρατηρήσει ήδη ότι κάποιος κάνει κουμάντο σε αυτή τη χώρα και δουλεύει για αυτή.  Κάποια τάξη υπάρχει στην Πόλη.
Μία τάξη όμως που ακόμα σηκώνει πολύ δουλειά. Ο πρωθυπουργός όμως δεν είναι δήμαρχος Αθηναίων! έχει πολλά στο μυαλό του και ακόμα περισσότερα, που εμείς πολλές φορές δεν υπολογίζουμε.

Όπως κάτι άλλαξε στο κλεινόν άστυ, έτσι κάτι έχει αλλάξει και στις σχέσεις μας με τους ξένους εταίρους μας. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης  η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να μένει μόνη της. Ο πρωθυπουργός χαίρει εκτίμησης από τους διεθνείς εταίρους μας και αυτό πάλι φάνηκε στη διαφορά που έγινε μετά την πρώτη του επίσκεψη στο εξωτερικό. Διαφορά στις δηλώσεις ξένων αξιωματούχων και διαφορά στο ύφος των άρθρων που αναφέρονται στην Ελλάδα στα ξένα έντυπα.

Αργά αλλά σταθερά μπορεί τελικά να υπάρχει ελπίδα. Μία ελπίδα όμως που συγκεκριμένες δυνάμεις δεν θέλουν να υπάρχει και έχουν βαλθεί να καταστρέψουν. Οι δυνάμεις αυτές είναι όλες εκείνες που με τις πράξεις τους φέρανε τον τόπο μας σε αυτή την άθλια κατάσταση. Είναι οι κρατικοδίαιτες αυτές δυνάμεις που με τα χρέη που έχουν συσσωρεύσει το μόνο που επιθυμούν είναι να γυρίσει ο τόπος μας στην δραχμή. Και να φτάσει βέβαια η χώρα να γίνει όπως η ΄παλιά καλή Αλβανία του συντρόφου Εμβέρ Χόντζα΄. Για να γλυτώσουν την αποπληρωμή των τεράστιων συσσωρευμένων χρεών τους και ίσως – ίσως – να γλυτώσουν να λογοδοτήσουν στην δικαιοσύνη για τις πράξεις διαφθοράς τους…

Όλοι τους ξέρουμε πια αυτούς με τα ονοματεπώνυμά τους, τους διαπλεκόμενους του κρατιδίου των Αθηνών. Αυτούς τους διαπλεκόμενους που τώρα υποστηρίζουν συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις. Αυτές τις δυνάμεις τελικά, εμείς όλοι έχουμε υποχρέωση να απομονώσουμε και  να πολεμήσουμε. Γιατί πρέπει να αντιληφτούμε όλοι ότι η πορεία που θα πάρει αυτή η χώρα δεν είναι μόνο δουλειά του πρωθυπουργού. Είναι καθήκον όλων μας.  Ο πρωθυπουργός, χαράζοντας την πορεία που πρέπει να πάρει η χώρα δίνει το παράδειγμα και κάνει την δουλειά του αναμφισβήτητα σωστά. Τόσο σωστά ώστε να το βλέπουμε όλοι στην καθημερινότητά μας στο κέντρο της Αθήνας. Καιρός τώρα να ασχοληθούμε και εμείς οι υπόλοιποι έστω δύο λεπτά την ημέρα με ένα κάτι πολύ μικρό. Τόσο μικρό που αν το κάνουμε όλοι θα βοηθήσει αυτή την χώρα, για παράδειγμα ζητώντας ένα δελτίο παροχής υπηρεσιών, αποτρέποντας τα παιδιά μας να πάνε να γράψουν γκράφιτι, μη πετώντας ένα σκουπίδι έστω στο δρόμο ή μαζεύοντας τις ακαθαρσίες του δικού μας σκύλου - όχι του γείτονα! Με αυτό τον τρόπο θα βάλουμε και εμείς ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα διάσωσης της χώρας μας. Γιατί πρωθυπουργό η χώρα έχει, πολίτες όμως;

                                                                                                               Νίκος Ψαρόπουλος
                                                                           Πολιτευτής - Στέλεχος Νέας Δημοκρατίας
                                                                                       


 Δημοσιευμένο άρθρο στην οικονομική εφημερίδα ΕΞΠΡΕΣ την Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

Δραστηριότητες: Για Μια Καλύτερη Αθήνα...

Δραστηριότητες: Για Μια Καλύτερη Αθήνα...

Τον τελευταίο χρόνο, καταφέραμε με συνεχείς ελέγχους σε όλο το κέντρο της πόλης, να παρέμβουμε εποικοδομητικά, στα καίρια και πολυποίκιλα προβλήματα της πόλης, τόσο από άποψη καλαισθησίας, αλλά και
λειτουργικότητας. Αντιμετωπίσαμε τα προβλήματα της ομαλής διέλευσης πολιτών και οχημάτων στο κέντρο της Αθήνας, παρεμβαίνοντας τόσο στις κακοτεχνίες, αλλά και στα επικίνδυνα σημεία σε πεζοδρόμια, δρόμους (φθαρμένο οδόστρωμα, λακκούβες, αφαιρεμένες σχάρες ,εγκτ/να περίπτερα, αφαιρεμένα κολονάκια, έλλειψη καθαριότητας).

Αναφέραμε πολλά σημεία προς αποκατάσταση λογω ρύπανσης και μόλυνσης από διάφορους παράγοντες, ιδιαίτερα σε χώρους όπου βρίσκονται καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος. Βάλαμε το λιθαράκι μας στην γρήγορη αποκατάσταση των ζημιών, ύστερα και από τα δυσμενή επεισόδια στην Αθήνα. Ενδιαφερθήκαμε σε πολλές περιπτώσεις για τον φωτισμό στους δρόμους, την γενική ευταξία, ιδιαίτερα σε κεντρικές
πλατειές - όπως πλατείες Μοναστηρακίου, Συντάγματος, Ομονοίας και Βικτωρίας. Επίσης ιδιαίτερη φρόντιδα δείξαμε για την ανεμπόδιστη κίνηση πεζών από και προς τις στάσεις λεωφορείων και την κίνηση τους στους πεζόδρομους.

Προσπαθήσαμε να ανταποκριθούμε όσο το δυνατόν καλύτερα, τόσο στα καλέσματα των πολιτών, όσο και στις αναφαινόμενες συνθήκες και παρεμβήκαμε αποφασιστικά, κυρίως εκεί που ο πολίτης μας χρειάζεται περισσότερο, αναλάβαμε δράση στους δρόμους συχνής και πυκνής διέλευσης, αλλά δεν παραλείψαμε και σημεία 'ευαίσθητα' της πόλης που και αυτά χρίζουν επιστασίας.

Σημαντικό μέρος της εργασίας μας επιτελέστηκε στην Διεύθυνση Πολεοδομίας και Σχεδίου Πόλεως, στην οποία, παράλληλα με τον αυξημένο όγκο εργασιών εξαετίας λόγω της διαδικασίας "Τκτοποίησης Ημιυπαιθρίων", συνεργαστήκαμε για να παράξουμε ταυτόχρονα έργο για τον δήμο, αλλά και να βάλουμε σε τάξη και ασφάλεια τον εργασιακό χώρο.

                                                                                                   Νίκος Ψαρόπουλος
                                                                                 Πολιτευτής – Στελεχος Νέας Δημοκρατίας

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

Όλοι μαζί για να σταθεί η Ελλάδα όρθια.


Όλοι μαζί για να σταθεί η Ελλάδα όρθια.



Αυτές τις ημέρες παίρνουμε αποφάσεις για την Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό που θα τον ακολουθούν για πολλά χρόνια, για αυτό, η κυβέρνηση και τα κόμματα που την στηρίζουν, θα πρέπει να εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια που τους δίνονται, ώστε τις αποφάσεις που θα πάρουν, να είναι όσο το δυνατόν ηπιότερες για τον Λαό και ειδικά
για εκείνα τα στρώματα που υποφέρουν περισσότερο, δηλαδή τους ανέργους τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους χαμηλόμισθους, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τα άτομα με ειδικές ανάγκες και τους πολυτέκνους.


Από την άλλη μεριά η αντιπολίτευση, θα πρέπει, να αφήσει τα παχιά και ανεφάρμοστα λόγια και να μην λαϊκίζει, γιατί αυτήν την περίοδο ο Λαός θέλει να τον στηρίξουμε και όχι να τον εμπαίζουμε, να του τάζουμε ανεφάρμοστα πράγματα. Η αντιπολίτευση φέρνει μεγάλη ευθυνή για ότι λέει, τα προβλήματα του κόσμου δεν έχουν χρώματα, για αυτό όλοι μαζί πρέπει να στηρίξουμε την Ελλάδα και τους Έλληνες για να μην υποφέρουν άλλο. Αν δεν το κάνουμε με όλες τις δυνάμεις μας, όλα τα κόμματα, χωρίς να επιδιώκουμε πρόσκαιρα κομματικά οφέλη, ο Λαός δεν θα μας το συχωρέσει.


Ο Λαός δεν τα θέλει πια αυτά. Πέρασαν αυτοί οι καιροί. Τώρα χρειάζονται αποτελέσματα και από εκεί θα κριθούν όλοι και η κυβέρνηση και τα κόμματα και οι θεσμικοί παράγοντες και οι συνδικαλιστές.





Νίκος Ψαρόπουλος


Πολιτευτής – Στελεχος Νέας Δημοκρατίας

Εκλογές 2012


Αγαπητοί φίλοι,

Η κρισιμότητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας στις δύσκολες μέρες που ζούμε, μας υποχρεώνει να συγκεντρώσουμε κάθε ικμάδα σκέψης και προσοχής μπροστά στην κάλπη της 17ης Ιουνίου 2012. Οι επιλογές που έχουμε φαινομενικά είναι πολλές. Οι διάφορες σειρήνες που ακούμε με «απόλυτες», «ριζικές» ή «αποφασιστικές» λύσεις, ακόμα περισσότερες.
Σίγουρη, σταθερή και πιο «βατή» όμως λύση, δύσκολη αλλά εφικτή, δεν υπάρχει παρά μόνο μια: Εκείνη που μας προτείνει η Νέα Δημοκρατία. Η πρόταση που υποστήριζε με συνέπεια και συνέχεια, από την αρχή ακόμα της μεγάλης κρίσης, πως οποιοδήποτε πρόγραμμα χωρίς αναπτυξιακές πολιτικές, αργά ή γρήγορα, θα κατέληγε  σε αδιέξοδο - όπως ακριβώς και έγινε. Και σήμερα η μόνη πολιτική δύναμη που έχει την δυνατότητα, την θέληση, την εμπειρία και τα στελέχη για να την πραγματοποιήσει είναι η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά. Χωρίς την αλαζονεία, την μεγαλομανία και την απειρία που χαρακτηρίζουν κάποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν την ψήφο μας χωρίς να έχουν καμιά ελπίδα να την αξιοποιήσουν σωστά!
________________________________________              _Νίκος Ψαρόπουλος
_____________Πολιτευτής – Στελεχος Νέας Δημοκρατίας

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Απόδημος Ελληνισμός και φιλέλληνες: Οι καταλυτικές δυνάμεις που μπορούν να οδηγήσουν την Ελλάδα στην έξοδο από την κρίση, εύκολα και αποτελεσματικά.

Απόδημος Ελληνισμός και φιλέλληνες: Οι καταλυτικές δυνάμεις που μπορούν να οδηγήσουν την Ελλάδα στην έξοδο από την κρίση, εύκολα και αποτελεσματικά.
                                                                                                     
Λεωνίδας Κουμάκης *
Αθήνα, 6 Μαΐου 2011,
 




 


Ο απόδημος Ελληνισμός αποτελεί μια ακόμα Ελλάδα έξω από τα γεωγραφικά όρια της σημερινής Ελλάδας. Μια Ελλάδα που προοδεύει και μεγαλουργεί σε όποιο μέρος του κόσμου κι΄αν βρίσκεται, με τον απόδημο Ελληνισμό να συνεχίζει την ατέλειωτη οδύσσεια που ξεκίνησε με την αργοναυτική εκστρατεία 4 αιώνες π.Χ.

Ο σύγχρονος απόδημος Ελληνισμός διακρίνεται, ξεχωρίζει και κερδίζει την εκτίμηση και τον σεβασμό κάθε χώρας που τον φιλοξενεί σαν δεύτερη πατρίδα του. Η Ελλάδα όμως παραμένει για πάντα η πρώτη πατρίδα κάθε Έλληνα της διασποράς. Μπορεί να ρίζωσε, να δημιούργησε οικογένεια, να εκτίμησε ή ακόμα και να αγάπησε την χώρα στην οποία τον οδήγησε το μονοπάτι της ζωής του και την έκανε δεύτερη πατρίδα του. Η πρώτη όμως πατρίδα, η Ελλάδα, μοιάζει σαν την πρώτη αγάπη κάθε νέου ανθρώπου: Δεν την ξεχνάει ποτέ!

Ο απόδημος Ελληνισμός προσπαθεί, όταν και όπου μπορεί, να μεταδώσει στα παιδιά και στα εγγόνια του την αγάπη για την Ελλάδα, την ανεκτίμητη αξία που έχει να νοιώθεις Έλληνας, να αισθάνεσαι πως κάποιοι μακρινοί πρόγονοί σου χάρισαν απλόχερα στην ανθρωπότητα τα διαχρονικά φώτα του αξεπέραστου πολιτισμού τους.

Εκτός όμως από τον απόδημο Ελληνισμό, υπάρχει  και ένα τεράστιο κύμα φιλελληνισμού σε ολόκληρο τον κόσμο. Κάθε διανοούμενος, κάθε πνευματικός άνθρωπος του πλανήτη μας, ανεξάρτητα από εθνότητα, θρησκεία ή χρώμα του δέρματος του, νοιώθει θαυμασμό και δέος για την αξεπέραστη συνεισφορά του Ελληνισμού στον παγκόσμιο πολιτισμό.

Το παγκόσμιο αυτό κίνημα φιλελληνισμού θεμελίωσαν διαχρονικές πνευματικές προσωπικότητες από ολόκληρο τον κόσμο οι οποίες διακήρυξαν τον θαυμασμό τους για την Ελλάδα. Ας θυμηθούμε λίγες από αυτές:

Henry Miller (Χένρι Μίλλερ) : Σε εκείνους που σκέπτονται πως η Ελλάδα σήμερα δεν έχει καμιά σημασία, ας μου επιτραπεί να πω πως δεν θα μπορούσαν να κάνουν μεγαλύτερο λάθος. Η σημερινή, όπως και η παλιά Ελλάδα, έχει ύψιστη σημασία για κάθε άνθρωπο που ψάχνει να βρει τον εαυτό του.

Johann Wolfgang von Goethe (Βόλφγκαγκ Γκαίτε) : Ότι είναι το μυαλό και η καρδιά για το ανθρώπινο σώμα, είναι η Ελλάδα για την ανθρωπότητα.

Helen Adams Keller (Ελένη Κέλλερ) : Εάν αληθεύει πως το βιολί είναι το τελειότερο των μουσικών οργάνων, τότε Ελληνικό είναι το “βιολί” της ανθρώπινης σκέψης.

Lev Nikolayevich Tolstoy  (Λέων Τολστόι) : Χωρίς ελληνομάθεια, δεν υπάρχει παιδεία.

Johann Christoph Friedrich von Schiller (Φρήντριχ Σίλερ) : Καταραμένε Έλληνα ανακάλυψες τα πάντα, φιλοσοφία, γεωμετρία, φυσική, αστρονομία… δεν άφησες τίποτα για εμάς!

George Bernard Shaw (Τζωρτζ Μπέρναρντ Σόου) : Εάν στη βιβλιοθήκη του σπιτιού σου δεν έχεις τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τότε ζεις σε ένα σπίτι χωρίς φως.

Victor Hugo (Βίκτωρ Ουγκώ) :Είναι σπουδαίο να κατάγεσαι από την Ελλάδα, τη χώρα που έδωσε το φως στον κόσμο.

Friedrich Wilhelm Nietzsche (Φρειδερίκος Βίλχελμ Νίτσε) : Δεν υπάρχει λαός στον κόσμο ο οποίος να έχει προσφέρει τόσα στην ανθρωπότητα όσα ο ελληνικός και να έχει καταπολεμηθεί τόσο πολύ, από τόσο πολλούς λαούς, οι οποίοι δεν προσέφεραν τίποτα σε αυτήν.

Francois-Marie Arouet Voltaire (Βολταίρος) : Υπερασπιστείτε την Ελλάδα, διότι σε αυτούς οφείλουμε τα φώτα μας, τις επιστήμες και όλες μας τις αρετές.

Όταν τους πρώτους μήνες του 2010 έγινε πλέον ευρύτερα γνωστή, σε όλη της την έκταση η οικονομική κρίση και ο κίνδυνος χρεοκοπίας της Ελλάδος, μιας από τις πιο πλούσιες (πνευματικά και υλικά) χώρες του κόσμου, οι Έλληνες και οι ανά τον κόσμο φιλέλληνες, άρχισαν να προβληματίζονται για τους πιθανούς τρόπους αντιμετώπισης της κρίσης που θα βοηθούσε την κοιτίδα της Δημοκρατίας.

Η σημερινή οικονομική κρίση της Ελλάδος ξεκίνησε αρκετές δεκαετίες νωρίτερα. Σταδιακά, η χώρα βρέθηκε σε μια εικονική ευημερία με απλόχερο και απεριόριστο δανεισμό που της προσέφεραν οι σημερινοί δανειστές της, εκμεταλλευόμενοι την αυτονόητη επιθυμία κάθε λαού για οικονομική ευημερία.

Έτσι, αφού πρώτα η Ελλάδα οδηγήθηκε στους «μηχανισμούς» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι διάφοροι «δανειστές» της άρχισαν να εκδίδουν οδηγίες και εντολές σχεδιάζοντας ψυχρά και μεθοδικά την λεηλασία της ανεκτίμητης περιουσίας των Ελλήνων και του Ελληνικού κράτους σε τιμές ευκαιρίας. Άλλωστε η μέθοδός τους είναι δοκιμασμένη σε πολλές χώρες – θύματα, από τις οποίες απέσπασαν με συνοπτικές διαδικασίες ό,τι πολυτιμότερο είχαν βυθίζοντας ολόκληρους λαούς στην κοινωνική αθλιότητα.

Οι Έλληνες όμως δεν υπήρξαν ποτέ εύκολα θηράματα, ακόμα και για τους πλέον ισχυρούς. Έτσι και σήμερα, προσπαθούν να ξεφύγουν με διάφορους τρόπους από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των διάφορων «δανειστών» τους.                                                       

Ένας από τους τρόπους αυτούς, πρακτικός άμεσος και αποτελεσματικός, είναι το μήνυμα «Αγοράζουμε Ελληνικά!». Ψάχνουμε, βρίσκουμε και αγοράζουμε για τις καθημερινές μας ανάγκες προϊόντα που έχουν την ένδειξη «Ελληνικό προϊόν» ή «Produce ofGreece» (κάθε είδους τρόφιμο, ποτό, έπιπλο, ένδυμα, υπόδημα, απορρυπαντικό, χαρτικό, είδος προσωπικής υγιεινής, διακοσμητικό και οποιοδήποτε άλλο προϊόν ή υπηρεσία).

Με τον απλό και πρακτικό αυτό τρόπο η Ελλάδα αυξάνει την παραγωγή και τις εξαγωγές της και μειώνει την ανεργία, τις εισαγωγές και το έλλειμμα του εμπορικού της ισοζυγίου. Όλοι οι έγκριτοι οικονομολόγοι συνιστούν μια απλή «συνταγή» για τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδος: Αύξηση εξαγωγών και μείωση εισαγωγών.

Εάν μόνο οι μισοί Έλληνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και λίγοι μόνο φιλέλληνες σε ολόκληρο τον κόσμο, αποφάσιζαν ξαφνικά να αγοράζουν Ελληνικά προϊόντα για τις καθημερινές τους ανάγκες, η Ελλάδα θα είχε λύσει, ως δια μαγείας, το μεγαλύτερο μέρος των οικονομικών της προβλημάτων.

Αυτή την απλή αλήθεια άρχισε να αντιλαμβάνεται σταδιακά ο απανταχού απόδημος Ελληνισμός και οι ανά τον κόσμο σύγχρονοι φιλέλληνες μετατρέποντας την μεγάλη επιθυμία τους να βοηθήσουν την Ελλάδα, σε πράξη. 

Η ολοένα και μεγαλύτερη διάδοση του μηνύματος «Αγοράζουμε Ελληνικά!» ανάμεσα στον απόδημο Ελληνισμό και τους ανά τον κόσμο φιλέλληνες, δημιουργεί σταδιακά μια δυναμική τάση που βοηθάει καταλυτικά την Ελλάδα.

Η βοήθεια του Ελληνισμού της διασποράς και όλων των φιλελλήνων που ήδη εφαρμόζουν στην πράξη το μήνυμα «Αγοράζουμε Ελληνικά!» είναι ανεκτίμητη και προσφέρει βαθειά ανάσα ζωής στην Ελλάδα, βοηθώντας αποφασιστικά να απαλλαγεί, με ταχύτητα και ασφάλεια, από την ασφυκτική θηλιά που έχει στον λαιμό της και απειλεί όχι μόνο την οικονομική αλλά και την εθνική της επιβίωση.

Αρκεί, σύσσωμος ο απόδημος Ελληνισμός και οι ανά τον κόσμο φιλέλληνες,  ανεξάρτητα από την χώρα που βρίσκονται, ανεξάρτητα αν έχουν την δυνατότητα να βρίσκουν λίγα ή πολλά Ελληνικά προϊόντα, να συνεχίσουν να μεταδίδουν συνεχώς και να εφαρμόζουν στην πράξη με συνέπεια και επιμονή το μήνυμα: «Αγοράζουμε Ελληνικά!». 


Λεωνίδας Κουμάκης *
Αθήνα, 6 Μαΐου 2011,

Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

Ελλάδα ώρα μηδέν: Η μεγάλη κρίση θα γίνει άραγε και η μεγάλη ευκαιρία για μια νέα πορεία;

                                                                                                           Άρθρο του Λεωνίδα Κουμάκη

Αποτελεί ιστορικά επιβεβαιωμένο, διαχρονικό κανόνα η αναγέννηση να αναδύεται μέσα από τα ερείπια, τα συντρίμμια ή την καταστροφή. Σήμερα στην Ελλάδα δεν έχουμε φθάσει ακόμα στο σημείο αυτό αλλά δεν πρόκειται να το αποφύγουμε, αν δεν προβάλλουμε και δεν αντιμετωπίσουμε κατάματα, τα αίτια των ερειπίων που δημιουργήσαμε γύρω μας με συγκεκριμμένεςσυνήθειες, νοοτροπίες και πρακτικές. Αν δεν προσπαθήσουμε, ο καθένας στο μέτρο που του αναλογεί, να βελτιωθούμε ώστε να μην μεταδώσουμε και στην επόμενη γενιά την «αρρώστεια» που κολλήσαμε εμείς από την προηγούμενη.
Είναι πλέον φανερό και καθίσταται ολοένα και περισσότερο αποδεκτό πως η μεταπολίτευση με την «γενιά του Πολυτεχνείου» σαν αφετηρία, οδήγησε την Ελλάδα σε πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Και επειδή πολλοί από εμάς έχουμε την κακή συνήθεια να ξεχνάμε γρήγορα, ας προσπαθήσουμε να θυμηθούμε λίγα μόνο από αυτά που μας οδήγησαν εδώ που βρισκόμαστε τώρα, σαν στοιχειώδη ένδειξη αυτογνωσίας, αυτοκριτικής και αυτοσυγκέντρωσης: 
Διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα σε ανησυχητικό βαθμό: Ποιός πολίτης αμφιβάλλει σήμερα πως οι «εκπρόσωποι του λαού» απέτυχαν παταγωδώς να εμποδίσουν την υπερ-χρέωση της χώρας μας τις τελευταίες δεκαετίες, απορροφημένοι από την εικονική ευδαιμονία που εξασφάλιζαν τα εύκολα δανεικά από απρόσωπους και επικίνδυνους τοκογλύφους, σε ένα κράτος που συστηματικά ξόδευε περισσότερα από όσα έβγαζε; Ποιός πολίτης αμφιβάλλει σήμερα πως οι περιπτώσεις Τσοχατζόπουλου, Παυλίδη, Μαντέλη, Τσουκάτου και δεκάδων άλλων (γνωστών ή άγνωστων)  πολιτικών, δεν αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου της πολιτικής διαφθοράς και της «μαζικής» ατιμωρησίας; Για να είμαστε όμως δίκαιοι πρέπει να δεχτούμε πως σίγουρα υπάρχει ένα πλήθος πολιτικών (ιδιαίτερα νέων) που αντιλαμβάνονται τόσο την σημασία όσο και την σπουδαιότητα που έχει η σχολαστική τήρηση αρχών στην εκπλήρωση του έργου τους.
Διεφθαρμένος δημόσιος μηχανισμός σε ανησυχητικό βαθμό: Με καταλυτικό όπλο την πολυνομία, δηλαδή το μέγα πλήθος νόμων, υπουργικών αποφάσεων, επεξηγηματικών εγκυκλίων, ειδικών διατάξεων, ειδικών ρυθμίσεων κ.π.α. που δημιουργούν ένα πραγματικό λαβύρινθο για τον πολίτη, ο δημόσιος τομέας, με την βοήθεια συμπληρωματικών «βοηθημάτων» όπως η αρμοδιότητα πολλαπλών φορέων για το ίδιο θέμα, η επικάλυψη αρμοδιοτήτων που παράγουν αντιφατικές καταστάσεις, οι ατέλειωτες «επιτροπές», τα διάφορα «συμβούλια» κ.α.π. δημιούργησε το τέρας της γραφειοκρατίας. Ο δημόσιος υπάλληλος, όταν αποφασίσει να ενταχτεί στις τάξεις των διεφθαρμένων, μαθαίνει αργά ή γρήγορα, ποιά «διάταξη» ή ποιά «λύση» πρέπει να εφαρμοστεί (κατά το δοκούν) ανάλογα με τα ανταλλάγματα που θα εισπράξει ή την διάθεση που θα έχει. Τα διάσημα σε ολόκληρη την Ελλάδα (και όχι μόνο) «φακελάκια», ιδιαίτερα στον τομέα της δημόσιας υγείας και της πολεοδομίας, το σύστημα 4-4-2 που εφαρμόζεται για δεκαετίες στις σχέσεις του πολίτη με την «φορολογούσα αρχή», η σαπίλα που παλαιότερα ήταν τελείως άγνωστη στον χώρο της δικαιοσύνης και ήρθε στην επιφάνεια με τις υποθέσεις της Κωνσταντίνας Μπουρμπούλια και του Ευάγγελου Καλούση (οι ποινές που τους επιβλήθηκαν πρωτόδικα, μειώθηκαν σημαντικά στο εφετείο κακουργημάτων τον Σεπτέμβριο του 2010), η καθιερωμένη πρακτική του «γρηγορόσημου» για την εξυπηρέτηση του πολίτη, ο χρηματισμός «αρμοδίων» υπαλλήλων προκειμένου να κάνουν την δουλειά για την οποία πληρώνονται από τα κρατικά ταμεία, η δράση ποικιλόμορφων κυκλωμάτων στα σπλάχνα του δημοσίου για την καταλήστευση κρατικού χρήματος με διάφορες μορφές, η χορήγηση, με χαρακτηριστική θρασύτητα, «αναπηρικών συντάξεων», σε συγκεκριμένες περιοχές – πρωταθλήτριες της διαπλοκής και μάλιστα σε ποσοστά που ξεπερνούν το 20% του συνολικού πληθυσμού,  είναι λίγες μόνο «πινελιές» από αυτές που συνθέτουν την εικόνα του δημόσιου τομέα της χώρας μας. Μπροστά όμως στην εικόνα αυτή δεν πρέπει να ξεχνάμε πως υπάρχει και ένα μεγάλο πλήθος δημοσίων λειτουργών που δεν εντάσσονται στην κατηγορία των διεφθαρμένων, που φροντίζουν να εκτελούν το έργο τους ευσυνήδειτα, τίμια και αποτελεσματικά προς όφελος του πολίτη. Με τον ίδιο τρόπο που στιγματίζουμε τους διεφθαρμένους δημόσιους υπάλληλους, θεωρούμε αναγκαίο να διαχωρίζουμε και να επικροτούμε τουςευσυνήδειτους, ακόμα κι΄αν αυτό θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο. Στο κάτω-κάτω αποτελούν την σημαντική πλειοψηφία και όχι την «δυναμική μειοψηφία» που χρηματίζεται!
Διαπλοκή ΜΜΕ και κέντρων εξουσίας με «αμοιβαίες εξυπηρετήσεις»:  Σήμερα ολοένα και περισσότεροι αποδέχονται πως η πλέον πλουραλιστική, πολύφωνη και ελεύθερη ενημέρωση προέρχεται από το αδέσμευτο διαδίκτυο. Ελάχιστα «μεγάλα» έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, μετρημένα στα δάχτυλα των χεριών μας σε ολόκληρη την Ελλάδα, συγκεντρώνουν τα ίδια χαρακτηριστικά αντικειμενικής και ελεύθερης ενημέρωσης αφού το συντριπτικό ποσοστό τους, εδώ και δεκαετίες, υπηρετεί συγκεκριμμένες «κατευθύνσεις» είτε εξυπηρετώντας διάφορα «παράπλευρα» συμφέροντα των ιδιοκτητών τους, είτε (απλά) εξασφαλίζοντας οικονομικά οφέλη.    
Διαλυτικές νοοτροπίες για την ποιότητα, την συνοχή και την συναίνεση της κοινωνίας: Είναι δυστύχημα για την χώρα μας το γεγονός ότι οι πρόσφατες γενιές των Ελλήνων γαλουχήθηκαν με κάποιες νοοτροπίες και συνήθειες που υπήρξαν διαλυτικές για την κοινωνική συνοχή, την συναίνεση, την οικονομική ευημερία των πολλών και που σημάδεψαν την ραγδαία υποχώρηση του κοινού καλού μπροστά στο προσωπικό συμφέρον. Ο κατάλογος των «πεπραγμένων» που οδήγησαν οινοοτροπίες και οι συνήθειες αυτές, είναι ατέλειωτος – ας θυμηθούμε μόνο μερικές: Η υστερία της ξενομανίας του εγχώριου καταναλωτικού κοινού που διέλυσε την ελληνική μεταποιητική βιομηχανία ή βιοτεχνία με τρομακτικό κοινωνικό κόστος (βλπ. σειρά άρθρων μας «Αγοράζουμε Ελληνικά!»), η συστηματική καλλιέργεια αρνητικής ή εχθρικής αντίληψης απέναντι όχι μόνο σε ξένες επενδύσεις αλλά και σε έλληνες επιχειρηματίες με συνέπεια να εμπεδωθεί τόσο στην ελληνική κοινωνία όσο στον γραφειοκρατικό μηχανισμό της κρατικής διοίκησης μια αόρατη «διάθεση τιμωρίας» όποιου (Έλληνα ή ξένου) τολμούσε να ασχοληθεί με το επιχειρείν στην χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες, η εκτροπή του συνδικαλισμού σε μονοπάτια κομματικών ή «οικονομικών» εξαρτήσεων με αποτέλεσμα να αναδύεται μια ολοένα και εντονότερη δυσοσμία που δεν γνωρίζει κανένα απολύτως «χρώμα» ή «παράταξη», η κατάλυση των συγκοινωνιών ή της ομαλής οικονομικής λειτουργίας μεγάλων πόλεων (ιδίως της πρωτεύουσας) από (συνήθως) μια χούφτα «διαμαρτυρομένων», πολλών και διαφορετικών κατηγοριών, με μιααφόρητη συχνότητα που δεν επιτρέπει οποιαδήποτε, στοιχειωδώς οργανωμένη οικονομική λειτουργία, η καταχρηστική, ενάντια σε κάθε λογική ή νόμο κατάληψη δημοσίων κτιρίων, γραφείων, δρόμων, πλοίων κλπ. από κάθε μορφής και κατηγορίας συντεχνίες οι οποίες (σπάνια χωρίς να έχουν αυστηρά κομματικές εντολές) δεν διστάζουν, εν ονόματι των δικών τους ή των κομματικών τους συμφερόντων, να δολοφονούν εν ψυχρώ τα συμφέροντα των πολιτών, της κοινωνίας και της χώρας, η επί δεκαετίες ανικανότητα ή ανεπάρκεια των πάσης φύσεως «υπευθύνων» πολιτικών φορέων (και διαφόρωνψευτο-προοδευτικών ή ψευτο-κουλτουριάριδων) να εμποδίσουν την μετατροπή των ελληνικών πόλεων όχι απλά σε δρόμους της Καμπούλ (όπως κάποτε κεραυνοβολούσε τους πολιτικούς του αντιπάλους ένας μετέπειτα «υπεύθυνος») αλλά και σε δρόμους του Μογκαντίσου, του Ναιρόμπι, της Ντάκα και του Ισλαμαμπάτ!
Υπό τις παραπάνω συνθήκες (και πολλές, πολλές άλλες που εκφεύγουν των ορίων ενός σύντομου άρθρου) ήταν απόλυτα φυσιολογικό ακόμα και η Ελλάδα (μια από τις πιο πλούσιες χώρες του κόσμου), αργά ή γρήγορα, να καταλήξει σε ένα εξαιρετικά δύσκολο και ανηφορικό σταυροδρόμι. Ίδίως όταν οι συνθήκες που οι ίδιοι διαμορφώσαμε για τον τόπο μας, προσφέρουν μια θαυμάσια ευκαιρία σε «φίλους», δεδηλωμένους εχθρούς και απρόσωπους αλλά αδίστακτους τοκογλύφους, να «βάλουν χέρι» στον ελληνικό πλούτο και μάλιστα σε τιμές ευκαιρίας!  


Η μεγάλη όμως κρίση που διέρχεται η Ελλάδα σίγουρα προσφέρει και μια εξ ίσου μεγάλη ευκαιρία.
Οι χωρίς ουσία φωνές, οι διάφορες «αντιδικίες» από τα τηλεοπτικά παράθυρα ή τις ραδιοφωνικές συχνότητες με αποκλειστικό στόχο τον πρόσκαιρο εντυπωσιασμό ή τον λαϊκισμό, οι επικίνδυνες πολιτικές του άσπρου – μαύρου χωρίς καμμιά ενδιάμεσησύνθεση, πρέπει να αποτελούν πρακτικές του παρελθόντος που έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης της σημερινής κατάστασης. 
Το πολιτικό σύστημα, ίσως πιο ώριμο από την κρίση και αποστασιοποιημένο από την «παραδοσιακή» σχέση του πολιτικού με τον πολίτη-πελάτη, αλλά και η απόλυτα αναγκαία παραίτηση όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών παρατάξεων από το «αλάθητο» των αρχών που ο καθ΄ενας θεωρεί οτι πρεσβεύει, είναι μια καλή και απόλυτα αναγκαία «βάση» για να ασχοληθούμε με την μεγάλη ευκαιρία που έχει η Ελλάδα να κάνει μια νέα αρχή.
Σήμερα εποτελεί πεποίθηση της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας πως η χώρα μας χρειάζεται σημαντικές τομές, είτε παραμείνει στο Ευρώ είτε όχι (βλπ ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον «σενάριο» εξόδου από το Ευρώ στο άρθρο του Β. Βιλιάρδου «ΕΛΛΑΔΑ, ΕΝΩΠΙΟΙ ΕΝΩΠΙΩ: Είναι Παρασκευή βράδυ, όταν ο καινούργιος, ικανότατος πρωθυπουργός της χώρας ανακοινώνει, μέσα από ένα τηλεοπτικό διάγγελμα του, την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη – με τη συμφωνία και με τη βοήθεια των πρώην «εταίρων της»).
Για την Ελλάδα, οι σημαντικές αυτές τομές είναι απαραίτητες όχι για να πληρώσει τους δανειστές της, αλλά για να βάλει τάξη στα του οίκου της, για να ανακτήσει την χαμένη αξιοπρέπεια και αξιοπιστία της απέναντι στους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου και τέλος, για να παραδώσει στις επόμενες γενιές της μια καλύτερη χώρα.



Μπορεί να το κάνει αν η πολιτική της ηγεσία, μπροστά στην μεγάλη κρίση της χώρας, καταφέρει επιτέλους να ξεπεράσει τουςκαρκινογόνους μικροκομματισμούς που κατέστρεψαν στο παρελθόν την Ελλάδα και  συμφωνήσει σε ένα γενικό πλαίσιοστο οποίο, μεμονωμένα, το πιθανότερο είναι ότι δεν διαφωνεί κανένας! Το γενικό αυτό πλαίσιο, θα μπορούσε να περιλαμβάνει μόνο βασικά θέματα και αντίστοιχα χρονοδιαγράμματα, όπως π.χ.:
Κοινή, συμφωνημένη αντιμετώπιση κάθε φαινομένου διαπλοκής και διαφθοράς με αποφασιστικότητα, χωρίς καμμιά απολύτως εξαίρεση.
Νέο, σταθερό φορολογικό πλαίσιο που θα ισχύει, τουλάχιστον σε βασικά του σημεία για μια δεκαετία, και η άρση των εκατοντάδων αντικινήτρων απέναντι στην επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις.
Στόχευση τομέων στους οποίους θα κατευθυνθεί οργανωμένα η ανάπτυξη της οικονομίας (τουρισμός, μεταποίηση, πράσινη ενέργεια κ.α.)
Συμφωνημένος προγραμματισμός αξιοποίησης υπόγειου, υποθαλλάσιου ή άλλου πλούτου της χώρας με ορίζοντα την επόμενη δεκαετία καθώς και σε ευαίσθητα εθνικά και αμυντικά θέματα.
Κατάργηση της πολυνομίας, κατά κατηγορία και τομείς, για όλα τα θέματα της δημόσιας διοίκησης και απλοποίηση των διαδικασιών σε όλες τις σχέσεις Κράτους – Πολίτη.
Αντιμετώπιση κρίσιμων θεμάτων της δημόσιας διοίκησης (αμοιβές, προσλήψεις, μετατάξεις) σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνίας και τις δυνατότητες της χώρας.
Συμφωνία στους τρόπους πρακτικής και αποτελεσματικής αντιμετώπισης του κρίσιμου για τη χώρα προβλήματος της λαθρομετανάστευσης το οποίο αποτελεί απειλή για την χώρα σε πολλούς σημαντικούς τομείς (εθνική & δημόσια ασφάλεια, υγεία, εγκληματικότητα κ.ο.κ.ε.)
Συμφωνία στον μεγάλης σπουδαιότητας τομέα της εκπαίδευσης που θα στοχεύει στην ποιοτική του αναβάθμηση και στην αντιστοιχία των στόχων μιας οργανωμένης ανάπτυξης με τις διάφορες εκπαιδευτικές κατευθύνσεις - κατάργηση όλων ανεξαιρέτως των «κεκτημένων» που δεν υπάρχουν στην ΕΕ και εφαρμόζονται μόνο στην Ελλάδα.
Ασφαλώς και υπάρχουν πολλά ακόμα θέματα που θα μπορούσαν να ενταχτούν σε ένα παρόμοιο γενικό πλαίσιο. Αρκεί, για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση, η πολιτική ηγεσία του τόπου να μάθει από τα σφάλματα της και να αρθεί στο ύψος των κρίσιμων καταστάσεων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα!

Λεωνίδας Κουμάκης
30 Μαίου 2012