Η Ελλάδα μας άλλαξε και συνεχίζει να αλλάζει!
Άλλαξε και αλλάζει προς το καλύτερο! Μέσα
στην καθημερινότητά μας ίσως δεν το αισθανόμαστε και δεν φαίνεται ακόμα αλλά
στην βάση, στην ουσία, η κοινωνία μας άλλαξε. Έσπασαν ταμπού δεκαετιών.
Απόρθητα κάστρα ενός άρρωστου, κρατικοδίαιτου, ψευδοσοβιέτ οικοδομήματος που με
δανεικά χρήματα εξαγόρασε συνειδήσεις και συνέτριψε αξίες. Τελικά την ίδια την
κοινωνία.
Η χαρά μας για την κατεδάφιση του σαθρού αυτού οικοδομήματος
θα έπρεπε να είναι μεγάλη. Δεν είναι όμως. Μετριάζεται, γιατί κατ αρχάς εμείς
οι γηγενείς δεν ήμασταν άξιοι να το γκρεμίσουμε μόνοι μας, χρειάστηκε να έρθουν
ξένοι ανάδελφοι να μας το επιβάλλουν. Φευ! Πως αλλιώς όμως μπορεί να ξεφορτωθεί
αναίμακτα κανείς μία κλίκα διεφθαρμένων συνδικαλιστών, καλά δικτυωμένων, που
έχουν λόγο για όλους και για όλα; Μια ματιά να ρίξει κανείς στους
πανεπιστημιακούς, τους περίφημους (κακόφημους πια θα τους έλεγα) εκείνους εκ
των πρυτάνεων που γλύφοντας και έρποντας γύρω από την εξίσου διεφθαρμένη
πολιτική εξουσία, ξέχασαν τι θα πει
ακαδημαϊκή ζωή και επέτρεψαν τα πανεπιστήμια να γίνουν εργοστάσια παραγωγής
μολότωφ….
Η μεγάλη λύπη μας όμως και η σκέψη μας είναι για τους
συνανθρώπους μας που βρέθηκαν εκτεθειμένοι και απροετοίμαστοι στη βίαιη αλλαγή
της ισορροπίας του συστήματος. Η
δημοσιογραφική πιάτσα αρέσκεται να χρησιμοποιεί στρατιωτική ορολογία,
¨παράπλευρες απώλειες¨ τους ονομάζει. Παράπλευρες απώλειες στην πραγματικότητα
δεν είναι. Είναι απλά το κομμάτι αυτό της κοινωνίας μας, που υπάρχει σε κάθε
κοινωνία, που είναι οιονεί αδύναμο, και που για αντικειμενικούς λόγους δεν
μπορεί να αντιδράσει. Για παράδειγμα, πολύτεκνες οικογένειες ανέργων, πάσχοντες
συνάνθρωποί μας. Αυτοί οι πάσχοντες που λόγω της ασυδοσίας και της βρωμιάς του
πρότερου συστήματος ούτε φάρμακα δεν μπορούν να τώρα να προμηθευτούν.
Οι σκέψεις μας, τα λόγια μας, και αν είναι δυνατό και οι
πράξεις μας, πρέπει να στοχεύουν να απαλύνουν τον πόνο αυτών των ανθρώπων. Να τους βοηθήσουμε να περάσουν την στενωπό όσο
πιο ανώδυνα γίνεται, αν αυτό γίνεται. Έτσι η σημαντική, απαραίτητη και
αναπόφευκτη αλλαγή του συστήματος να γίνει τουλάχιστο με ανθρώπινους όρους για
αυτή την μερίδα συμπατριωτών μας.
Νίκος Ψαρόπουλος
Πολιτευτής - Στέλεχος Νέας Δημοκρατίας
